· 

De Overwinnaar!!

Zie je dit gezicht?

 

Ik kan je niet vertellen wat je zou moeten zien, maar ik kan je wel vertellen wat ik voelde.

Het was een mix van vermoeidheid, ontlading, maar vooral.. overwinning!

 

 

Ongeveer anderhalf uur voordat ik deze foto maakte, stonden we bijna bovenop een berg te kijken naar de mooiste waterval die ik ooit had gezien. Een trapje verder naar beneden was nóg een uitzicht, iets dichterbij. Een pad liep verder, maar er stond niet bij waar het naartoe ging. 

 

Als dat kleine stukje al zo'n verschil maakt, zullen we dan eens kijken waar dat pad ons naartoe brengt? 

We hadden goede schoenen aan, flesjes water bij ons dus we stapten het pad op. 

 

Het was een pad van modder en zand, met uitstekende wortels en stenen. Soms een trapje van al dan niet scheve of rotte balken en een steile afgrond aan een kant. Na de eerste 10 meter zei ik, ik weet niet of ik dit wel wil..!

In mijn gedachten waren er meteen allerlei scenario's voorbijgekomen. Iemand zou naar beneden vallen, Erwin zou door zijn rug gaan, we zouden een beer tegenkomen, we zouden verdwalen.. 

 

Nog een klein stukje proberen dan.

Na dat kleine stukje kwamen we iemand tegen die bevestigde dat dit pad onderaan de waterval uit kwam. 

Ok, laten we doorgaan. Mijn knieën knikten en mijn gedachten hielpen nog niet mee. Mijn jongste dochter struikelde kort en mijn hart sloeg over. 

 

Maar tegelijkertijd kwamen we ook prachtige uitzichten tegen, stapten we over kleine stroompjes, en waren we samen echt op avontuur!

 

 

Tijdens deze reis bemerkte ik vaker de verhalen die ik mijzelf vertel. 'Ik heb hoogtevrees' is daar één van. Ja, ik vind hoogtes spannend, mijn benen bibberden de hele weg naar beneden waarbij we goed uitzicht hadden op de diepte. Maar het is niet wie ik ben. Het is alleen maar een verhaal waar ik mijn identiteit aan ophang. 

 

 

Steeds wanneer het even te spannend voor me werd dacht ok, wat wil ik? Wetend dat ik de keuze heb. De angst die ik voel kan me raad geven, maar het is aan mij, en ik wilde door. 

 

Eenmaal beneden aangekomen was daar de ontlading.

Even huilen, ademen, en erbij blijven. Want wat ik nog meer voelde was overwinning!!

Ik stond daar! Ondanks mijn angst, ondanks mijn doemdenkerij. Ik stond daar!! 

 

 

💖

 

Zie je angst, of je zorgen eens als een raadgever, waar je voor kan kiezen om het te volgen, of niet. De verantwoordelijkheid hiervoor ligt bij jou. 

Angst is maar een klein onderdeel van wie je bent. Je bent ook kracht, doorzettingsvermogen, dapper!

Welk stukje krijgt bij jou voorrang?