Koetjes en kalfjes

Ik ben niet zo goed in koetjes en kalfjes praat. Veel te snel stel ik vragen waarvan ik te laat merk dat het de ander ongemakkelijk maakt. De ander schrikt, ik verkramp, en het wordt een ongemakkelijk moment in het gesprek. 

Gelukkig gaat het wel steeds beter. Ik duik nog steeds op dezelfde manier een gesprek in, en soms volgt er nog steeds een schrik bij de ander, maar mijn verkramping blijft uit waardoor het ongemak minder wordt. 

Toch blijft een open-hart gesprek af en toe een uitdaging. Er zijn onderwerpen waarbij ik eruit schiet, en domweg niet meer kan voelen, en dus ook mijn woorden niet kan wegen of ze helemaal waar zijn. 

Schrijven helpt mij daarin. Om mijn gedachten en gevoelens op een rijtje te krijgen. 

Met mijn volle aandacht aanwezig, en schiet ik er even uit? 

Mijn pen wacht wel, ik heb de tijd om te ademen, te voelen, wat is waar voor mij? Welke woorden horen bij wat ik voel? 

En continue die vraag, klopt dit zo? 

Het is voor mij een manier om erbij te blijven, om dicht vanuit mijn eigen kern woorden te geven aan dat wat er speelt in mij. 

Hoe is dat voor jou? Is er bij jou ook een stuk waar je steeds maar omheen draait, of waar je gewoon niet bij kan omdat je vriendmechanisme zo hard aan het werk is? Ervaar wat schrijven voor jou kan betekenen! 

Kom voor een persoonlijk traject, of op een van de prachtige workshops om in groepsverband een basis te leggen  💞