Dit was tot nu toe wel de meest bijzondere tweedaagse. Ik voelde me heel geliefd 🥰 Wat een energie stroomt er met jarig zijn!

Op dag 1 begonnen we met wat theorie en daarna een opstelling met 4 gedaan. 

Ik - Persoonlijkheid incl. thema's - Persoonlijke dood incl. collectieve dood - Universele liefde

In de middag heb ik, na de eerste keer tijdens onze vorige intervisiemiddag, voor het eerst op de opleiding een opstelling begeleid. Toen we buiten stonden als groepje, kwam er een assistent ter ondersteuning bij waar ik ontzettend veel bewondering voor heb, hoe zij dingen aanvoelt en meteen naar de kern kan gaan. Als begeleidster voelde ik me wat kleiner worden. Tijdens de opstelling die ik begeleidde ook wel wat aanvullingen gekregen, maar zelf was ik wel blij met hoe de opstelling zich had uitgepakt. Ondanks dat ik voelde dat de vraagsteller het misschien anders voelde. 

Mooi om te ervaren hoe ik hierin liever ben geworden voor mezelf. Eerder zou ik mezelf voor m'n kop geven dat ik het nog niet goed deed, en nu voel ik ja, dit ging eigenlijk best goed. Het is niet erg dat een ander sneller dingen herkent en daarop door kan pakken, fijn dat ik deze ondersteuning mocht krijgen en, trots dat ik daar stond!

's Avonds zijn we als intervisiegroepje uit eten geweest (wie er bij kon zijn). Weer een andere ervaring met 'ons' groepje, wat was het gezellig en wat heb ik gelachen! 

Nog heerlijk aan het water gezeten op mijn logeeradres met 2 lieve intervisiegenootjes en een vuurtje aan. Genieten!!

De volgende ochtend was ik dan jarig. Eerst even gebeld met de meiden en Erwin. Raar om niet thuis te zijn, maar ook leuk om er dan ook alles uit te halen als het dan toch anders is dan anders. Ik ontbeet met een warm croissantje, een moorkop en verse koffie. Er werd voor me gezongen en we hebben gevaren. Zo'n heerlijke bijzondere start van de dag! Hij kon nu al niet meer stuk.

Deze opleidingsdag stond in het teken van sterven. We deden een dans en visualisatie waarin we d.m.v. de elementen afscheid namen van het leven. Het beeld dat ik daarbij kreeg is me wel bijgebleven. Mijn lichaam lag in een lichte kist, de meiden stonden er naast, Kali er liefdevol en daadkrachtig achter met armen wijd. Wat ziet mijn ziel? Ik zag het licht in de meiden, de zielen die huizen in hun lichamen en ik vond het zo verdrietig om voor nu afscheid van ze te nemen. 

Daarna in groepjes gewerkt een aansluitende opstelling gedaan. Afscheid nemen van het leven d.m.v. de elementen. We konden zelfs nog buiten werken, zo lekker weer was het!

We stelden op: Ik - Aarde (gebondenheid aan stoffelijkheid, lichaam/spullen) - Water (gebondenheid aan gevoel/emoties) - Lucht - Vuur - Ether (de plek van universele liefde).

Eerst aarde uitgenodigd. Aarde bleef best wel bij me, wat me verbaasde, maar later viel dat op zijn plek. Tijdens de visualisatie die we eerder deden merkte ik dat ik veel moeite had om afscheid te nemen van mijn stoffelijk lichaam. In meditaties en dergelijke heb ik vaak verdriet als ik vanuit de plek van oneindige liefde terug moet komen naar de aarde, maar toen ik tijdens de visualisatie wist dat er een moment kwam dat ik de keuze niet meer had om terug te komen in mijn lichaam vond ik dat (heel) moeilijk. 

Toen water uitgenodigd, die fladderde wat om me heen :)

Toen lucht, die bleef wat buiten bereik, voelde ook niet veel noodzaak om veel moeite te doen voor toenadering (weet ook niet meer waar lucht voor stond).

Toen vuur, die kwam naast me staan met hand op mijn rug en hand op mijn buik. Voelde veilig en vertrouwd. 

Toen ether/ruimte, die begon zo'n broesend geluid te maken, dat leidde me echt af dus dat aangegeven, ik raak eruit. En iedereen bedankt. Voor nu goed ❤️

Vuur gaf aan: Vlammetje is aanwezig

Ether gaf aan: Enorme borrelkracht om geboren te worden.

Eén van de zinnen van deze dag die me bij blijft is dat je juist om goed afscheid te kunnen nemen, je moet erkennen hoe belangrijk iets voor je is. Ik was in de volle overtuiging dat ik niet bang ben voor de dood. Voor mij dus goed om te voelen hoe belangrijk dit leven en alles wat daarbij hoort eigenlijk voor mij is.

Heerlijk in de pauze op een kleedje in de zon gelegen, wat een luxe zo in oktober!

Na de pauze een grote opstelling gedaan over Israël en Palestina. Helemaal terug naar Kain en Abel en de vloek van God. Machteloos en verdrietig. 

Daarna mocht ik m'n zegje doen. Ik had de afgelopen weken 90 armbandjes gemaakt, voor iedereen van de opleiding één, die ik graag wilde uitdelen. Toen ik de microfoon kreeg en klaar ging staan, kwam er gauw iemand met twee gevlochten verjaardagskronen, en er werd gezongen. Hoe gek ook, dat had ik helemaal niet verwacht! Maar superleuk. 

Gezegd wat ik graag wilde zeggen, namelijk hoe veel liefde ik voel voor deze groep en deze opleiding, en bij de eerstvolgende theepauze snel bij de deur gaan staan om uit te delen. Superlieve reacties, het voelde meer als ontvangen dan geven.

Tot slot nog mantra's gezongen en klaarmaken om naar huis te gaan. Dat was deze keer niet tas pakken, nog een paar knuffels uitdelen en gaan. Volgens mij ben ik nog wel 4 keer van buiten naar binnen en weer naar buiten gegaan. Ietsje minder rust in mijn hoofd. Wat een mooie dagen gehad weer 🫶

Leuk om hier voor de tweede keer binnen te stappen, het voelde echt als bekend terrein dit keer, fijn! Deze keer namen we veel tijd om te kletsen en voor ons rondje, en ik vond het ook fijn om te kunnen vertellen en om daarbij iedereen ook aan te kunnen kijken wanneer ik dat wilde. Wat is er veel veranderd het afgelopen jaar, als ik dat alleen al vergelijk met de eerste keer. 

Nog een paar opstellingen kunnen doen, en dat was fijn. Bij één deden we de cirkel van waarheid, en ik stond er al in maar voelde me heel veilig bij iemand die er eigenlijk nog niet in stond. Dus ik fluisterde, sta je er al in? Grappig, ik heb nog niet eerder gehad geloof ik dat ik als representant zo voelde dat iemand die er nog niet in stond er zo bij hoorde. 

Fijne middag gehad, vertrouwd.